فرصت های دست یافتنی ولی ناشناخته
اکنون، در ساعت ۲۳:۱۱ شب، در دفترتهران انجمن نشسته‌ام و در حالی که به اخبار مراسم ریاست‌جمهوری ترامپ گوش می‌دهم، این مطلب را می‌نویسم. از ۱۹ دسامبر ۲۰۲۴ در ایران هستم و قرار بود پرواز برگشتم ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ باشد، اما توانستم سه روز دیگر اقامتم را تمدید کنم و در نهایت در تاریخ ۲۳ ژانویه ۲۰۲۵ ایران را ترک کردم. در این ۳۵ روز، بی‌وقفه جلسه و کار داشتم و همچنان موارد بسیاری نیمه‌تمام باقی مانده که مرا وادار به بازگشت مجدد به ایران می‌کند.
این سرزمین مادری، مملو از فرصت‌هاست و ما باید این فرصت‌ها را شناسایی و بر روی آن‌ها کار کنیم. در این مدت، کارهای بسیاری انجام شد که اگر بخواهم تمامی آن‌ها را بیان کنم، مجبور به توضیح یک سلسله مطالب طولانی خواهم بود. اما بگذارید به این نکته بسنده کنم که حتی اگر هر روز با تمام توان با همکارانم کار کنیم و هیچ کار جدیدی نپذیریم، باز هم زمان کم می‌آوریم، زیرا فرصت‌های فراوانی پیش روی انجمن قرار دارد.
در حالی که این مطلب را می‌نویسم، به این فکر می‌کنم که دنیا نیز آبستن تغییرات است؛ با وجود ترامپ و جنگ تجاری با چین، استعفای ترودو و انتخابات در کانادا، و مذاکرات ایران، همه و همه نشان‌دهنده این هستند که شرایط مانند گذشته نخواهد بود. خوب یا بد بودن این تغییرات به زمان بستگی دارد، مثلاً تعرفه ۲۵ درصدی بر کالاهای چینی ممکن است برای صادرکنندگان ایرانی به آمریکای شمالی مفید باشد ولی برای ساکنان کانادا و آمریکا به دلیل افزایش تورم کالاها نامطلوب است.
اما آنچه مشخص است، دنیا همواره برای کسانی که با تلاش شبانه‌روزی، عزم راسخ، و امید به پیشرفت تلاش می‌کنند، مکان بهتری خواهد بود.
با مهر،
محمد وحیدی راد
مدیر انجمن بازرگانی ایران و کانادا
